środa, 9 grudnia 2009

Dwie


Szympansica z warszawskiego ogrodu zoologicznego i ta, która była niegdyś piękną Heaulmiere (rzeźba Augusta Rodin).
Autor: Jerzy, środa, grudnia 09, 2009
Etykiety: ,

9 komentarzy:

  1. AnnB9 gru 2009, 14:31:00

    Ogromny smutek. Obie rozumiem.

    OdpowiedzUsuń
  2. AnnaBB9 gru 2009, 16:14:00

    Smutek ? Ze uplyw czasu zmienia ?
    Piekna niegdys markietanka (heaulimière – czyli zona zbrojaza [od starofrancuskiego „helme”= polski „helm”]), żaluje u Villon’a swych zlotych wlosow, karminowych usteczek i kruczych brwi i namawia mlode panie (zony rekawicznikow, przedzarzy i drukarzy) by nie zamykaly drzwi i nie wyganialy chetnych do wejscia do ich ogrodka.
    Ach François widac nie chcial byc wyganiany i to „carpe diem”pieknych mieszczanek chcialby wykorzystac !
    Cialo sie starzeje, zmarszczek przybywa, w kosciach strzyka. Dla mnie nie jest to sygnal na przykucniecie przed ogniem i na martwienie sie, ze kiedys to bylo lepiej i ilu to rzeczy nie wykorzystalam (jak heaulimière u Villon’a). Ani tez na zamawianie wizyt na botoks i liposusion. Dobra ksiazka, poznac cos nowego, cieszyc sie owocami tego co sie zrobilo i „wesole jest zycie staruszki”.
    Albo nawet tylko zajac sie produktywnym iskaniem, jak moja starsza kuzynka z fotografii po lewej !

    PS.
    Wiem, ze autor chcial powiedziec o podobiestwie fizycznym malpki i czlowieka w zwiazku z setnymi urodzinami Darwina, ale czytelniczki Anny co innego sobie wyczytaly, wypatrzyly i jako temat do rozmyslen przeznaczyly !

    OdpowiedzUsuń
  3. Jerzy9 gru 2009, 16:19:00

    To prawda, była myśl o Darwinie i czuła o krewnych, ale też wiem, że Anny to Anny. Za nimi nie nadążysz.

    OdpowiedzUsuń
  4. Piotr Ornoch9 gru 2009, 17:35:00

    Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  5. Piotr Ornoch9 gru 2009, 17:36:00

    Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  6. GraM9 gru 2009, 22:15:00

    Obydwie łączy kamień.
    Zaklęty.

    OdpowiedzUsuń
  7. Jerzy9 gru 2009, 23:39:00

    To zdjęcie zostawiłem właściwie bez słów, bo otwiera tyle skojarzeń, że moja arbitralna interpretacja byłaby czymś niestosownym. Miałem rację, naprawdę pięknie piszecie.
    Słyszałem to już kilka razy, że czytelnicy komentarze cenią sobie na równi, a może bardziej niż blog. Dziękuje Wam.

    OdpowiedzUsuń
  8. Piotr Ornoch11 gru 2009, 21:52:00

    Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  9. Anonimowy17 gru 2009, 09:40:00

    Cieszmy się tym co jeszcze jest,na smutek nikomu nie zabrakło nigdy CZASU.

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)
 
blogi