Na szumiącą głowę

Całą noc pracowałem, żeby z czymś zdążyć na rano, a tu pisać trzeba. Na szczęście Krzysztof (opiekun Wilejki) przysłał mi to zdjęcie. Wykonał je wczoraj. To droga z Kalisza do Turku.

Patrzę i dobrze mi chłód robi na szumiącą głowę. Ech, pójść by dalej. Za tym brzozowym gajem, po lewej, musi być gospodarstwo.

O, jest, Z komina w niebo jasny dym bije. Ściany z drewna, lecz podmurowane. Ktoś krząta się w obejściu. Stoi młoda dziewczyna – Białe jej ubranie wysmukłą postać tylko aż do piersi kryje.

- Odsłaniając ramiona i łabędzią szyję.

- Zosia?