Trudny klient

Dzisiaj niejaka Aneta z firmy "B and O cośtam koniecznie poangielsku"  przysłała mi niezamówioną ofertę szkoleń z zakresu obsługi trudnego klienta, czyli jak sobie radzić w trudnych sytuacjach.

Już się przyzwyczaiłem do przygnębiającej prawdy, że w e-mailach nie ma zamówień, lecz tylko oferty.

Co? Mnie? Mnie chcą uczyć o trudnym kliencie? To ja jestem klient trudny! Awanturny i najczęściej bez krawata. W dawnych czasach uznawałem, że to moja misja cywilizacyjna, nie godzić się na obowiązkowe pieczarki w każdym daniu drugim, albo na jajeczko częściowo nieświeże.

Dziś nie protestuję z takim patosem, ale zauważam, że sprzeciw mój pcha mnie w nastroje antykorporacyjne, a niekiedy alterglobalistyczne.

Mnie ten szalony pęd, w którym kiedyś uczestniczyłem, już nie odpowiada. "A dokąd, a dokąd tak gna?"

- Nie wiem, nie chcę wiedzieć, bo ja już nie jadę.

Zabieram psa i idę w śnieżną zamieć, albo siadam przy komputerze i klecę słowa do Was. Dziś chciałbym coś czule, ale boję się, że przytulą, więc dlatego krótko, ironicznie i drwiąco.

Za to w poniedziałek może najważniejszy tekst, który chodzi za mną od dawna. Jeszcze go nie ma, a już wzrusza. Będzie o kobiecie. Nie, żebym spotkał kogoś, nie. To nawet będzie bardzo, bardzo smutne. Dla odmiany.

Tymczasem piosenka "Spotkałeś kogoś" z filmu "Gansterzy i filantropi" . Strasznie mi się to podobało - drobiazg - jakieś pół wieku temu. To nic, że śpiewa Santor, a girlsy nie są tak smukłe jak dziś. Jest za to nieśmiałe marzenie i naiwne wyobrażenie o wielkim świecie. A rzeczywistość? Miała głos Hanki Bielickej, psiakrew!
Cały fragment jest długi, ale piosenka trwa tylko do 3.30.