Niełatwa jesień

Niełatwo, oj niełatwo wytrzymać z jesienią. Bo to wariatka jest. Od rana całe dnie trudni się ułudą.

Gdy zaczyna docierać do niej prawda, załamana popada w melancholię i potem leczy się poezją.

Póki złotawa, pół biedy, ale przecież opada liść i jasno widać rozpacz listopadowej egzystencji.

Co począć z taką jesienią? Jedynie chyba przysiąść i powspominać jak to było wiosną i latem.
-------------------------------

Dziś rano z Bubą wyjechaliśmy do lasu po Leśniczego (on naprawdę nie jest leśniczym, ale Bubie trudno to zrozumieć). Mam nowy telefon i nim właśnie robiłem te zdjęcia na odcinku kilkuset metrów przy drodze co się nazywa Aleja załogi samolotu Kościuszko (tu się rozbił w 1987 r., zginęły 183 osoby).  Na samym końcu alei, tam gdzie kończy się perspektywa na zdjęciu drugim, jest na polanie mały pomnik i krzyż. Zawsze przechodziłem tamtędy z lekką trwogą, zwłaszcza po zmroku, a dziś spojrzałem na ten krzyż z czułością, bo zobaczyłem jaki skromny jest i cichy. Chrześcijański.